یاد گرفتن هیپنوتیزم
یاد گرفتن هیپنوتیزم و هیپنوتیزم کردن یک نفر که خودش می‌خواهد هیپنوتیزم شود، بسیار آسان است، زیرا مهم ترین اصل هیپنوتیزم کردن خود-هیپنوتیزمی است.
برخلاف باور عموم، هیپنوتیزم کردن به کنترل ذهن یا قدرت‌های جادویی ربطی ندارد. شما به عنوان راهنما تنها باید به فرد کمک کنید تا در حالت ریلکس قرار گرفته و به حالت خوابیده تبدیل شود.
روش آرام سازی پیشرونده عضلانی یکی از آسان‌ترین روش‌ها برای افرادی است که خودشان مایل به هیپنوتیزم شدن هستند و به تجربه خاصی هم نیاز نیست. با پروشات همراه باشید.
هیپنوتیزم چیست؟
هیپنوتیزم یا خوابگری شاخه ای از علم روانشناسی است که فرد در آن با استفاده از تلقین، در حالت خاصی از هوشیاری قرار می گیرد و ذهن در آن روی موضوع خاصی متمرکز می شود، در امواج مغزی تغییر ایجاد می شود و آگاهی محیطی کاهش می یابد و درباره موضوعات قابل توافق تلقین پذیری فرد افزایش می یابد.
هیپنوتیزم، را تقریبا همه، وقتی که غرق مطالعه یک کتاب، گوش کردن به موسیقی دلخواه، تماشای یک فیلم یا هر فعالیت مورد علاقه دیگری هستند تجربه نموده اند زیرا در این هنگام ارتباط آنها با محیط اطراف کم می شود و ممکن استدر این موقعیت ها متوجه صدای اطراف نشوید.
افرادی که هنگام فکر کردن به موضوعی به شدت روی موضوع متمرکز می شوند توانایی هیپنوتیزم پذیری مناسبی دارند، و وقتی این فرد در حالت هیپنوتیزم قرار می گیرد، ذهنش برای پذیرش پیشنهادات و تلقینات درمان گر آمادگی دارد و هیپنوتیزم بر آنها اثر بخش تر است و تلقینات مثبت و درمانی به لایه های عمیق ذهن نفوذ می کنند.،
اقسام هیپنوتیزم
اقسام هیپنوتیزم به سه گونه عمده تقسیم می شوند:
تلقینی، پسرفتی و تحلیلی.
متخصصین علم هیپنوتیزم هر یک از این اقسام را بکار می برند. تلقین درمانی زمانی است که برای تغییر دادن طرز فکر، احساس و کردار به فرد تلقینات ساده ای القا شود تا مشکل او اینگونه حل گردد. در این گروه هیپنوتیزم کنندهای نمایشهای سرگرمی نیز قرار می گیرند ،هر چند این روش جنبه درمانی ندارد.
در پسرفت درمانی فرد باید خاطرات گذشته خود را بیاد بیاورد، تا به علت مشکلات کنونی، پی ببرد. در تحلیل درمانی متخصص ذهن ناخودآگاه فرد را تحلیل کند تا مشکلات او حل شود.
یادگیری هیپنوتیزم
بخش اول: آماده کردن یک فرد برای هیپنوتیزم
۱. فردی را پیدا کنید که می‌خواهید هیپنوتیزم شود. هیپنوتیزم کردن فردی که نمی‌خواهد هیپنوتیزم شود یا به این کار ایمان ندارد، بسیار مشکل خواهد بود، به خصوص اگر تازه کار باشید. فردی را بیابید که هم بخواهد هیپنوتیزم شود و هم ریلکس باشد تا بتوان بهترین نتیجه را کسب نمود.
افرادی با سابقه بیماری‌های روحی روانی را هیپنوتیزم نکنید زیرا این امر می‌تواند عواقب خطرناکی داشته باشد.
۲. یک اتاق آرام و راحت انتخاب کنید. شرکت کننده باید احساس امنیت و راحتی داشته باشد. اتاق باید تمیز بوده و نور کمی وارد اتاق شود. فرد را روی صندلی نشانده و وسایلی مانند تلویزیون یا افراد دیگر را از اتاق خارج کنید.
وسایلی مانند تلفن یا ضبط صوت یا وسایل دیگر را خاموش کنید.
اگر از بیرون سروصدا می‌آید پنجره را ببندید.
به افرادی که با آنها زندگی می‌کنید اطلاع دهید که نباید مزاحمتان شوند.
۳. به فرد اطلاع دهید که از هیپنوتیزم چه انتظاری داشته باشد. اغلب افراد طبق آنچه در تلویزیون دیده‌اند درباره هیپنوتیزم تصور متفاوتی دارند.
در حقیقت هیپنوتیزم یک تکنیک ریلکس کردن است که باعث می‌شود به مشکلات خود تمرکز کرده و یا با ناخودآگاه خود آشنا شوند. در حقیقت ما در هنگام رؤیا دیدن و غرق شدن در موسیقی و فیلم هم به ناخودآگاه خود وارد می‌شویم. در هیپنوتیزم حقیقی:
خوابیده یا بیهوش نیستید.
تحت کنترل یا فرمان کسی نیستید.
کاری که نمی‌خواهید را انجام نمی‌دهید.
۴. از هدفشان برای هیپنوتیزم شدن سؤال کنید. هیپنوتیزم افکار نگران کننده را کاهش داده و حتی سیستم ایمنی را تقویت می‌کند.
این کار می‌تواند به عنوان ابزاری برای افزایش تمرکز در زمان آزمون یا وقایع مهم یا کاهش استرس در اوقات نگرانی، استفاده می‌شود. درصورتی که هدف خود از انجام هیپنوتیزم را بدانید، نتیجه بهتری از آن کسب خواهید نمود.
۵. از او بپرسید آیا تابه حال هیپنوتیزم شده و اگر شده تجربه‌اش چگونه بود. اگر تجربه داشته‌اند، درباره چگونگی انجام آن و واکنش آنها سؤال کنید. در این صورت با واکنش فرد در حین انجام این کار آشنا شده و متوجه می‌شوید باید از چه کاری اجتناب کنید.
افرادی که در گذشته هیپنوتیزم شده‌اند زودتر هیپنوتیزم خواهند شد.
بخش دوم: وارد شدن به حالت خلسه
۱. با صدای آرام، آهسته و آرام بخش صحبت کنید. با صدای آرام، متمرکز و شمرده صحبت کنید. جملات خود را طولانی‌تر ادا کنید. صدایتان طوری باشد که گویی می‌خواهید یک فرد ترسیده یا نگران را آرام کنید. در کل زمان هیپنوتیزم صدایتان به همین صورت باشد. برخی از کلمات مناسب برای آغاز عبارت‌اند از:
“بگذار کلماتم روی تو اثر بگذارد و به همان صورتی که دوست داری تعبیرشان کن.”
“همه چیز امن و آرام است. با خیال راحت روی مبل بنشین و در افکار خودت غرق شو.”
چشم‌هایت سنگین شده‌اند و دوست داری چشم‌هایت را ببندی. اجازه بده بدن ات ریلکس شده و ماهیچه‌هایت استراحت کنند. به صدای بدن خود و صدای من گوش بده تا آرام شوی.”
“تو کاملاً تحت کنترل خودت قرار داری. تنها خواسته‌هایی را می‌پذیری که به نفع ات هستند و از پذیرفتن آن خوشحال خواهی شد.”
۲. از آنها بخواهید عمیق و منظم نفس بکشند. سعی کنید که فرد آرام و عمیق نفس بکشد. سعی کنید به همراه آنها تمرین نمایید تا این کار را یاد بگیرند.
“نفس عمیق بکش و قفسه سینه و شش‌هایت را از هوا پر کن”، سپس به آرامی هوا را از قفسه سینه خارج کنید، “به آرامی هوا را از قفسه سینه خارج کند و شش‌هایت را خالی کن.”
تنفس همراه با تمرکز اکسیژن را به مغز رسانده و باعث می‌شود فرد به چیز دیگری جز هیپنوتیزم، استرس یا محیط، فکر کند.
۳. از آنها بخواهید بر یک چیز خاص تمرکز کنند. اگر در مقابل او قرار دارید از فرد بخواهید به پیشانی شما خیره شده و یا بر یکی از اشیای درون اتاق تمرکز کند.
از آنها بخواهید یک شی را انتخاب کرده و تنها به همان فکر کنند. در اینجاست که برخی از ساعت‌های زنجیر دار استفاده می‌کنند تا فرد به آن خیره شود. اگر فرد با چشمان بسته تمرکز بیشتری دارد، اجازه دهید چشمان خود را ببندد.
برای هیپنوتیزم کردن هرازگاهی به چشمان آنها توجه کنید. اگر احساس کردید تمرکز ندارند بگویید “از تو می‌خواهم به پوستر روی دیوار خیره شوی،” یا “به فضای بین ابروهایم خیره شو.” به آنها بگویید، “اجازه بده پلک و چشم‌هایت سنگین شوند.”
اگر می‌خواهید به شما خیره شوند بنابراین باید بی حرکت بمانید.
۴. از آنها بخواهید بدنشان را قسمت به قسمت ریلکس کنند. پس از اینکه فرد آرام و بی حرکت ماند، نفس عمیق کشید و شما هم صدای خود را آرام کردید، از او بخواهید پا و انگشتان پای خود را ریلکس کند.
برای هیپنوتیزم کردن از آنها بخواهید ماهیچه‌های خود را در حالت ریلکس قرار دهند. سپس ماهیچه‌های پا، ران و در نهایت صورت را ریلکس کنند. سپس می‌توانید به ماهیچه‌های کمر، شانه، دست و انگشتان دست اشاره کنید.
آهسته صحبت کرده و با صدای آرام و شمرده سخن بگویید. اگر احساس کردید فرد مضطرب و نگران است تمام مراحل را ابتدا آغاز کنید.
“پا و مچ پا را ریلکس کن. به طوری که ماهیچه‌های پا آرام و رها شده و هیچ وزنی را احساس نکنید.”
۵. فرد را تشویق کنید تا بیشتر ریلکس شود. با پیشنهاد دادن توجهشان را جلب کنید. به آنها نشان دهید که آرام و ریلکس شده‌اند. اگرچه می‌توانید جملات مختلفی ادا کنید اما هدف این است که فرد بیشتر در خودش غرق شده و آرام‌تر و متمرکزتر شود.
“احساس می‌کنی پلک‌هایت سنگین شده. بگذار بیفتند و چشمانت بسته شود.”
“در یک حالت آرام و خلسه مانند غرق می‌شوی.”
“اکنون حس می‌کنی ریلکس شده‌ای. یک حالت خلسه سنگین و آرامش بخش به سراغت می‌آید. هرچقدر من صحبت می‌کنم این حالت سنگینی و خلسه در تو بیشتر می‌شود و در نهایت به یک مرحله آرامش مطلق وارد می‌شوی.”
۶. با استفاده از تنفس و زبان بدن فرد او را به خلسه روحی سوق دهید و او را هیپنوتیزم کنید. این جملات و مراحل را چندین بار تکرار کنید تا فرد به مرحله ریلکس شدن مطلق وارد شود.
به نشانه‌های تنش در چشم (تکان خوردن)، انگشت دست و پا (لرزندان انگشت‌ها) و تنفس (آرام و نامنظم) توجه کرده و تکنیک‌های ریلکس کردن را آنقدر ادامه دهید تا فرد آرام و ریلکس شود.
“هر کلمه‌ای که به زبان می‌آورم تو را سریع‌تر و عمیق‌تر به یک مرحله خلسه و آرام فرو می‌برد.”
“آرام باش و در خودت غرق شو. آرام باش و در خودت غرق شو. آرام باش و کاملاً در خود غرق شو.”
“هرچقدر بیشتر در خودت فرو بروی، بیشتر به خلسه وارد می‌شوی. هرچقدر می‌خواهی در خودت غرق شو و از این تجربه لذت ببر.”
منبع:
https://namnak.com/%D9%87%DB%8C%D9%BE%D9%86%D9%88%D8%AA%DB%8C%D8%B2%D9%85.p21280
